Marek Grechuta – Magia Oblokow (1974)

1 W Pochodzie Dni I Nocy 	4:07 	
2 Igła 	2:08 	
3 Świat W Obłokach 	4:06 	
4 A Więc To Nie Tak 	2:05 	
5 Godzina Miłowania 	6:20 		play	
6 Walc Na Trawie 	4:24 	
7 Ulica Cieni 	5:52 	
8 Zmierzch 	1:49 	
9 Ptak Śpiewa O Poranku 	2:25 	
10 Na Szarość Naszych Nocy 	2:52 	
+
11 Znajdziemy Sobie 	2:26 	
12 Suita "Spotkania W Czasie" 	10:43 	
13 Krajobraz Z Wilgą I Ludzie 	2:27 	
14 Gdziekolwiek 	5:51 	
15 Świecie Nasz 	2:34 	
16 Ocalić Od Zapomnienia 	2:33		play 	
17 Świat W Obłokach 	4:09 	
18 Godzina Miłowania 	5:48 	
19 Muza Pomyślności 	3:15 	

Wykonawcy:
    Marek Grechuta - śpiew, fortepian 
    Antoni Krupa - gitara elektryczna
    Piotr Michera - skrzypce elektryczne, gitara akustyczna
    Kazimierz Jonkisz - instrumenty perkusyjne
    Eugeniusz Obarski - fortepian, instrumenty perkusyjne
    Jan Adam Cichy - gitara basowa

    Paweł Ścierański - gitary
    Paweł Jarzębski - kontrabas
    Bogdan Kulik - perkusja

   Jerzy Redich - gitara basowa
   Wojciech Tarczyński – perkusja

  Jan Adam Cichy - gitara basowa 
  Kazimierz Jonkisz – perkusja

  Jan Kanty Pawluśkiewicz - fortepian
  Michał Półtorak - skrzypce
  Paweł Ścierański - gitara  
  Marian Bronikowski - perkusja

W ciągu roku dzielącego pierwsze koncerty grupy WIEM od nagrania albumu MAGIA OBŁOKÓW ukonstytuował się skład zespołu. Gitarzystę basowego Jerzego Redicha zastąpił Jan Adam Cichy, a na perkusji grał już na stałe Kazimierz Jonkisz. Marek Grechuta często i chętnie zasiadał przy fortepianie, zaś styl jego gry wykroczył poza prostą funkcję rytmiczną z DROGI ZA WIDNOKRES. Ale też był to całkiem inny album - oszczędność środków zastąpiła wyrafinowana kolorystyka, a nowe kompozycje Grechuty zyskały bogate aranżacje, poszerzane o udział zaproszonych muzyków, sekcji smyczkowej i zespołów wokalnych.

Pierwszy utwór - W pochodzie dni i nocy - zaskakuje niekonwencjonalną formułą: skandującą melorecytację przerywa nagle urzekająca melodia (wprowadzą ją chór, podchwytują skrzypce), która już po chwili umyka i nie znajduje kontynuacji. Równie nietypowa jest aranżacja Igły do słów Śliwiaka - realistycznie ilustracyjny, "kłujący” efekt, zapewnia gitara elektryczna. Tekst ten jest w duchu bliski piosenkom z DROGI ZA WIDNOKRES - surowy i krytyczny wobec pułapek cywilizacji ("Patrzę w rzekę, a ryba stoi w poprzek rzeki”).

Świat w obłokach to nieskomplikowana piosenka - nieco "amerykańska” w sposobie, jaki przywołuje tradycję gospel. Tekst Krynickiego - autora dramatycznego songu Może usłyszysz wołanie o pomoc - tym razem tchnie nastrojem zadumy i filozoficznego spokoju.

A więc to nie tak to - kolejna w dorobku Grechuty - "miniaturowa perła” na miarę Gdziekolwiek z poprzedniego albumu. Wzruszający wiersz Ewy Lipskiej jest zapisem rozczarowania, jakie towarzyszy wrażliwemu młodemu człowiekowi (kobiecie - ale wymiar tekstu jest uniwersalny) w konfrontacji z tzw. światem dorosłych. Grechuta ponownie "szafuje” melodiami - w zakończeniu pojawia się śpiewany przez chór temat, który z powodzeniem mógłby posłużyć za tworzywo odrębnego utworu. Godzina miłowania jest jedyną na albumie piosenką do tekstu Grechuty. To nagranie - chociaż studyjne - daje najlepsze pojęcie o progresywnym brzmieniu, jakie grupa WIEM uzyskiwała na koncertach. Jazzowy podkład fortepianu i gitary wtapia się w pracę sekcji tworząc pole do popisu improwizującym skrzypcom.

Suita "Spotkania w czasie” narodziła się jako ścieżka dźwiękowa do filmu "Jastrun”, ale jej wersja płytowa nie pochodzi z filmu - została nagrana później, jest bardziej przemyślana i dłuższa. Szczególnie zyskuje na tym piękny Walc na trawie. Polska muzyka filmowa obfituje w porywające walce, ale kompozycja Grechuty zdumiewa świeżością i zwiewną melodyką nawet w kontekście tej tradycji. Ulica cieni i Zmierzch dopełniają suitę instrumentalną, zaś Ptak śpiewa o poranku to już czysty mariaż muzyki Grechuty z poezją Mieczysława Jastruna.

Ten barwny i względnie pogodny album (w porównaniu do poprzedniego) zamyka utwór mroczny, Na szarość naszych nocy. Słowa Leszka Aleksandra Moczulskiego mówią o dogasaniu - uczucia w wymiarze jednostkowym i związku dwojga ludzi (pieśń znalazła się w repertuarze krakowskiego Teatru STU, gdzie - w wystawieniu "Exodusu” Moczulskiego - wykonywała ją Teresa Haremza).

Druga płyta Marka Grechuty nagrana po rozwiązaniu zespołu Anawa zaskakiwała odkrywczością pomysłów aranżacyjnych i bujną melodyką - na przekór obrazowi artysty ukształtowanego przez DROGĘ ZA WIDNOKRES (tamten zaś powstał na przekór wizerunkowi stworzonemu w okresie współpracy z Anawa). Ta "przekora” przekonywała o jednym: Grechuta objawił się jako artysta, który tworzy własną "epokę muzyczną” ilekroć podejmuje się nowego dzieła. --- empik.com

download:  4shared

back