Eugeniusz Bodo Adolf Dymsza - W Starym Kinie (1991)

1.Eugeniusz Bodo - Już taki jestem zimny drań
2.Eugeniusz Bodo - Tylko z tobą i dla ciebie
3.Eugeniusz Bodo - Zrób To Tak
4.Eugeniusz Bodo - Tyle miłości
5.Eugeniusz Bodo - Złociste włoski
6.Eugeniusz Bodo - Ach Ludwiko
7.Eugeniusz Bodo - O Key
8.Eugeniusz Bodo - Baby Ach Te Baby
9.Eugeniusz Bodo - W hawajską noc
10.Adolf Dymsza – Barbara
11.Adolf Dymsza – Marysia
12.Adolf Dymsza - A mnie w to graj
13.Adolf Dymsza - A u mnie siup a u mnie cyk
14.Adolf Dymsza – Ach, pardon
15.Adolf Dymsza - Warszawa da się lubić

Adolf Dymsza tak naprawdę nazywał się Adolf Bagiński. Urodził się w Warszawie. Na początku nic nie zapowiadało kariery scenicznej, po skończeniu gimnazjum i Szkoły Handlowej rozpoczął pracę w kancelarii rejenta. Jednak w międzyczasie próbował też swoich sił na scenie jako amator. Grywał w Warszawie, jak i w Grodnie czy Mińsku Litewskim. W 1924 roku zadebiutował w filmie "Przez ogień i krew" Jana Kucharskiego. Pięć lat później zagrał kolejną epizodyczną rolę w filmie "Policmajster Tagiejew". Jego kariera zaczęła rozwijać się w bardzo szybkim tempie. Rok 1935 określono "Rokiem Dymszy" w polskim kinie. Jego wcielenia takie jak: Maniuś Kitajec, Dodek Wędzonka, Wincenty Poziomka, Władysław Klepka czy Teofil Rączka znała cała Polska. Podczas II Wojny Światowej występował w jawnych i kontrolowanych przez Niemców teatrach warszawskich (m. in. Komedia, Nowości, Niebieski Motyl). Jego aktywność w tych teatrzykach została po wyzwoleniu ukarana przez władze ZASP zakazem występów do końca 1945 roku oraz pięcioletnim zakazem grania w Warszawie. Od 1946-1948 roku był aktorem Teatru Syrena, a pomiędzy 1948 a 1951 rokiem - Teatru Powszechnego, jednak już rok później na stałe wrócił do Teatru Syrena, gdzie pozostał aż do przejścia na emeryturę w 1973 roku. W filmie pojawiał się rzadko, jednak każda jego nowa rola odnosiła wielki sukces. Zagrał w takich filmach jak "Skarb", "Sprawa do załatwienia", "Irena do domu" czy "Nikodem Dyzma". Ostatnie lata swojego życia spędził w Domu Opieki Społecznej w Górze Kalwarii. Został pochowany na warszawskich Powązkach.

Obok Adolfa Dymszy, Eugeniusz Bodo był chyba najbardziej popularnym i uwielbianym aktorem dwudziestolecia międzywojennego. Urodził się w Genewie i na stałe przyjechał do Polski mając kilkanaście lat. Jego ojciec, Teodor Junod, prowadził kino "Urania" w Łodzi. Bodo debiutował na scenie w 1917 roku, potem już na stałe zagościł w kabaretach i teatrach rozrywkowych. Debiutował na dużym ekranie w filmie "Rywale" (1925) Konrada Toma, ale popularność osiągnąć miał dopiero w kinie dźwiękowym. Od początku lat trzydziestych pisał scenariusze i produkował filmy. W 1931 roku z aktorem Adamem Brodziszem i reżyserem Michałem Waszyńskim założył firmę B-W-B Film. Był gwiazdą filmu "Głos pustyni" (1932) i "Bezimienni bohaterowie"(1932). W "Czarnej perle" (1934) partnerowała mu ówczesna życiowa partnerka, egzotyczna aktorka Anna Chevalieur (Reri). Po plajcie B-W-B Eugeniusz Bodo w 1933 założył własną firmę producencką "Urania - Film". W większości produkowanych filmów sam grał a także pisał do nich scenariusze. Amantem był nadal, jednak bardziej w wydaniu komediowym. Tak prezentował się w pogodnych filmach:" Czy Lucyna to dziewczyna?" (1934) Juliusza Gardana, tacy byli tytułowi bohaterowie "Pieśniarza Warszawy" (1934) i "Jaśnie Pana Szofera" (1935). Z "Piętro wyżej"(1937) pochodzi scena, w której Bodo występuje przebrany za Mae West i śpiewa słynną piosenką "Sex appeal to nasza broń kobieca". Pod koniec lat trzydziestych artysta zwraca się ku poważniejszemu repertuarowi ("Strachy" 1938) i reżyserii ("Królowa przedmieścia" i "Za winy niepopełnione”, oba 1938). W 1939 roku przygotowywał sensacyjny film "Uwaga-szpieg!"(1939), który miał być ekranowym debiutem Niny Andrycz. W czasie wojny został aresztowany przez NKWD, przebywał w różnych obozach - "łagrach" w ZSRR. Zginął w łagrze k. Kirowa w 1943 roku. --- filmweb.pl

download:   uploaded ziddu 4shared divshare yandex

back