W 1972 roku do Boba Dylana zwrócił się z prośbą o współpracę Rudy Wurlitzer. Kończył on właśnie pisanie scenariusza do filmu Pat Garrett and Billy the Kid. Chciał by Dylan napisał ścieżkę dźwiękową.

Wurlitzer potrzebował przewodniej piosenki. Dylan akurat nie miał nic do roboty, wziął się więc do czytania scenariusza. Polubił bohaterów filmu i szybko napisał balladę „Billy”. Poprosił nawet Wurlitzera o rolę w filmie. Wurlitzer obiecał pomoc. Zatem Dylan z żoną udali się do Durango w Meksyku gdzie Sam Peckinpah, reżyser, kręcił film.

Knocking on Heaven’s Door

Peckinpah nie był zachwycony perspektywą udziału Dylana w filmie. Kris Kristofferson i James Coburn, którzy grali główne role opowiadali, że decyzja zapadła przy kolacji. Wszyscy raczyli się tequilą i gdzieś w połowie kolacji Peckinpah poprosił Dylana by zagrał im cokolwiek. Dylan grał swoje piosenki, w tym i dwie skomponowane do filmu: „Billy” oraz "Goodbye Holly". Skończyło się na tym, że Peckinpah kazał podpisać kontrakt. Dylan zagrał rolę Aliasa, przyjaciela Billy`ego The Kid.

_{Bob Dylan jako Alias}

Film powstawał z dużymi trudnościami w ciągłych niesnaskach z producentem MGM Studios. Dla Dylana było to ciężkie dwa i pół miesiąca spędzone z ekipą filmową.

Po ukończeniu zdjęć odbyła się sesja nagraniowa w studio Columbia w Mexico City. Sesja muzyczna też nie była łatwa.

Dylanowi towarzyszyło kilku miejscowych muzyków i członków grupy Krisa Kristoffersona. Nagrali kilka wersji „Billy” ale Dylan nie był zadowolony. Jedną nagrał tylko z basistą Terry Paul’em. I ta wersja została ostatecznie przyjęta do filmu. Sam Peckinpah widząc kłopoty zatrudnił do pomocy Jerry Fieldinga, doświadczonego dźwiękowca filmowego. Dylan w ogóle go nie cenił, uważał go za zbyt konserwatywnego. Współpraca pełna była zgrzytów. Ale to Fielding odegrał w końcu bardzo istotną rolę.

_{Billy the Kid (ferotyp)}

Mianowicie, wymógł na Dylanie napisanie jeszcze jednej piosenki gdyż uważał, że oparcie całej ścieżki filmowej na jednej balladzie „Billy” jest ubogie. Dylan zawziął się na Fieldinga i w ciągu jednego dnia napisał:

Knocking on Heaven’s Door.

W taki dość dziwny sposób powstał ten przepiękny utwór.

Piosenka w swej muzycznej warstwie oparta jest o cztery tylko akordy: G, D, Am7, C. Pierwszy ciąg akordów przebiega tak: G-D-Am7-Am7 a drugi G-D-C-C. Ta sekwencja jest następnie powtarzana.

Gdy piosenka stała się hitem zaczęto zastanawiać się nad znaczeniem jej tekstu. Jak zwykle pojawiało się mnóstwo teorii. Zawsze mnie to dziwi w przypadku muzyki do filmu, że przeróżni interpretatorzy roztrząsają tekst w oderwaniu od obrazu. Piosenka w filmie służy podkreśleniu sceny i musi być rozpatrywana łącznie.

Knocking on Heaven’s Door została wydana na albumie Pat Garrett & Billy the Kid oraz na singlu z "Turkey Chase" na stronie B, w roku 1973.

_{Pat Garret i Billy the Kid}

Utwór spodobał się bardzo wielu wykonawcom, którzy wykonywali go i nagrywali w różnych tempach i stylach. Najbardziej znany cover nagrali Guns N' Roses (osiągnął 2 miejsce na angielskiej liście przebojów). Ta aranżacja zresztą nie jest oryginalna. Przed nimi w ten sposób wykonywała go australijska grupa Cold Chisel.

W 2004 roku magazyn Rolling Stone ulokował Knocking on Havean`s Door na 190. miejscu listy 500 Największych Songów Wszechczasów.

Knocking On Heaven`s Door, Bob Dylan, tekst piosenki

Mama, take this badge off of me
I cant use it anymore.
Its gettin dark, too dark for me to see
I feel like Im knockin on heavens door.

Knock, knock, knockin on heavens door
Knock, knock, knockin on heavens door
Knock, knock, knockin on heavens door
Knock, knock, knockin on heavens door

Mama, put my guns in the ground
I cant shoot them anymore.
That long black cloud is comin down
I feel like Im knockin on heavens door.