Rollin’ & Tumblin’ (pol)

W styczniu 1928 roku w Memphis Cannon’s Jug Stompers nagrali w wytwórni płytowej Victor Records “Minglewood Blues”. Swoim niesamowitym brzmieniem ten ‘dzbanowy’ zespół zagrał w składzie: Gus Cannon na banjo i na dzbanie, Ashley Thompson śpiewał i grał na gitarze oraz Noah Lewis na harmonijce, który tę piosenkę napisał. Było to pierwsze nagranie bluesa, którego melodia została wykorzystana w bluesie “Rollin’ and Tumblin’”.

Rollin’ & Tumblin’

Gus Cannon (12 września, 1883 – 15 października, 1979) odegrał istotną rolę w rozwoju jug bandów (zespołów dzbanowych) w latach 20-tych i 30-tych. Pierwsze nagrania Cannon wykonał dla Paramount Records w 1927 roku jako "Banjo Joe". W czasie tej sesji akompaniował Blind Blake’owi. Po sukcesach grupy Memphis Jug Band szybko założył własny jug band.

Gus Cannon gra na dzbanie

Pierwsze nagrania zespołu odbyły się w styczniu 1928 roku i był tam m.in “Minglewood Blues”. Chociaż ostatnie nagranie miało miejsce w 1930 roku w Memphis, Cannon’s Jug Stompers byli bardzo popularni na Beale Street przez całe lata 30-te. W okresie odnowy bluesa w latach 6o-tych Gus Cannon pojawił się na lokalnych imprezach uniwersyteckich gdzie występował z Furry Lewisem i Bukka Whitem.

Cannon's Jug Stompers

Rollin’ & Tumblin’ tradycyjnie uważany jest za piosenkę ludową. Często jednak jego autorstwo przypisywane jest Hambone Willie Newbernowi lub Muddy Watersowi.

Hambone Willie Newbern (1899 – 1947) grał bluesa wiejskiego. W latach 20-tych I 30-tych występował razem z Yank Rachell i Sleepy Johnem Estesem. To od nich pochodzą informacje o Newbernie. Swoje nagranie odbył w marcu 1929 roku gdy Okeh Records otworzyło filę w Atlancie, w Georgii. Używając techniki slide w otwartej tonacji G-dur Newbern wykonał “Roll and Tumble Blues” jako melodię do tańca.

Hambone Willie Newbern

W połowie lat 30-tych “Rollin’ and Tumblin’” był stałym elementem przyjęć i zabaw na Południu Ameryki. Prosta melodia była stosunkowo łatwa od zagrania na skrzypcach, gitarze, organkach, mandolinie i do zaśpiewania. Utwór był zwłaszcza bardzo lubiany w Mississippi. Robert Johnson oczywiście znał tego bluesa. Na sesji w San Antonio w 1936 roku ożywił go pod inną nazwą “If I Had Possession Over Judgment Day” doprowadzając technikę gry slide do szczytu.

Robert Johnson

Powszechnie znana była wersja Muddy Watersa z 1950 roku. Na basie grał z nim Ernest "Big" Crawford, a nagranie odbyło się w wytwórni Aristocrat braci Chess. Dla Parkway Muddy Waters napisał swój tekst, który zaśpiewał Baby Face Leroy. Elmore James nagrał "Rollin' and Tumblin'" w 1960 roku.

Muddy Waters

Utwór odznacza się prostym i mocnym rytmem wybijanym przez jakieś instrumenty perkusyjne z charakterystycznym akompaniamentem gitary (na ogól slide) i akcentowanym przez organki i wokalistę. Tekst jest bardzo różny i był wielokrotnie odmieniany przez wielu artystów, którzy tego bluesa wykonywali. Pierwsza linijka jest stała i na ogół brzmi "I rolled and I tumbled, I cried the whole night long." (Obracałem się i przewracałem przez całą długą noc). Pierwsze dwa wersy są powtarzane a trzeci zmierza do konkluzji. Jak w typowej strukturze 12-taktowego bluesa.

Baby Face Leroy

Począwszy od lat 60-tych utwór zyskał wielkie uznanie wśród zespołów i wykonawców rockowych. Cream uderzył swoją wersją na płycie z 1966 roku Fresh Cream. The Yardbirds z młodym gitarzystą Jimmy Pagem przyspieszyli piosenkę i przemianowali na “Drinking Muddy Water.” Występując w BBC na koncercie Jimi Hendrix umieścił tego bluesa w innym – „Catfish Blues”. Canned Heat można zobaczyć w filmie z Monterey Pop Festival. Johnny Winter umieścił "Rollin' and Tumblin'" w 1968 roku na płycie The Progressive Blues Experiment, a w późniejszych latach nagrywał go ponownie.

Johnny Winter

Grateful Dead złożyli hold Noah Lewisowi za “Minglewood Blues” na płycie 78-obrotowej i nagrali nową wersję “New Minglewood Blues”. Zagrali bez charakterystycznego riffu “Rollin’ and Tumblin’” stylizując piosenkę na starego bluesa.

Grateful Dead

“Rollin’ and Tumblin’” utrzymuje swoje wysokie miejsce wśród muzyków bluesowych i rockowych. Jest ciągle reinterpretowany, nagrywany mnóstwo razy i grany wszędzie – od przedsionków w wiejskich domach do Carnegie Hall. Wciąż przychodzą nowe znakomite interpretacje. Eric Clapton np. opracował wersję akustyczną z oklaskami i gitarą slide na płycie Unplugged z 1992 roku, ale też powrócił do Roberta Johnsona i jego “If I Had Possession Over Judgment Day” po powrocie na scenę Cream.

Cream

Pisarz i znawca bluesa Jan Obrecht odbył podróż po Południu. Odwiedził tam sławnego bluesmana R.L. Burnside’a w jego domu w Holly Springs, Mississippi. Opisał to tak: „Co najmniej tuzin jego dzieci i wnuków gromadziło się pod drzewem. Jego nastoletni syn Dwayne zauważył mojego starego akustycznego Silvertona i zapytał czy może go wypróbować. Wybijając nogą rytm zaczął grać – zgadliście co – ‘Rollin’ and Tumblin’. Wszystkie młodsze dzieci natychmiast zauważyły co się dzieje i oni tego bluesa mają zakodowanego w ich DNA. Zaczęli tańczyć, klaskać, śpiewać dookoła – radosny obrzęd transcedentnej piosenki z przeszłości i współczesności. Żywię wielką nadzieję, że “Rollin’ and Tumblin’” swoją drogę od jednej generacji do następnej, kolejnej będzie kontynuował.”

R.L. Burnside

Muddy Waters - Rollin And Tumblin lyrics

Well, I rolled and I tumbled, cried the whole night long
Well, I rolled and I tumbled, cried the whole night long
Well, I woke up this mornin', didn't know right from wrong

Well, I told my baby, before I left that town
Well, I told my baby, before I left that town
Well, don't you let nobody, tear my barrelhouse down

Well, ahh, mmm-hmmm, owww, oww ooo, aww, oww, oh
Aaa, mmm-hmmm, oww, oh oh oh owww, oww ooo, aww, oww, oh

Well, if the river was whiskey, and I was a divin' duck
Well, if the river was whiskey, and I was a divin' duck
Well, I would dive to the bottom, never would I come up

Well, I could a had a religion, this bad old thing instead
Well, I could a had a religion, this bad old thing instead
Well, all whiskey and women, would not let me pray