Deszcz - III (2018)

1.Fall	 02:59
2.Black Eyes 	04:20
3.Manifesto	 02:32
4.Inflorescence	 05:14
5.Standing Alone	 03:01
6.Moment Lost In Time 	02:56
7.All Shall Bleed 	04:07 

Jakub - guitar, vocals
Wojtek - bass, vocals
Michał - drums

Rzut oka na surową okładkę, a tam żadnej typowo crustpunkowej ornamentyki. Zero czaszek, nabojów, szczurów buszujących na pobojowisku. Deszcz dawno już wyrósł poza gatunkowe kanony, a jego nowy album jest kolejnym dowodem rozwoju tej poznańskiej formacji.

Nie rezygnując z punkowej surowizny i bezpośredniości, "III" manewruje między żywiołami szalejącymi dziś w najlepsze na pograniczach hardcore'a i metalu. Niby nadal jest to potężnie brzmiący - ba, epicki wręcz! - neocrust, gotowy przypaść do gustu zwolennikom Tragedy, Masakari czy Myteri, ale dodatkowo przyprószony blackmetalową siarką (najlepszy przykład - "Standing Alone", zilustrowane notabene intrygującym wideoklipem), zdradzający słabość do post-rockowych impresji (wstęp do "Inflorescence") czy siłujący się z mathcore'owymi niemal łamańcami, aczkolwiek wciąż osadzonymi na bardzo motorycznych resorach ("Moments Lost in Time").

W porównaniu z ubiegłorocznym, skądinąd świetnym, a pozbawionym tytułu albumem, ten wydaje się jeszcze mocniejszy. Wszystko kipi tu od emocji i jeży się agresją. Jest D-beatowy drajw, ale i wściekłe zmiany rytmu, jest arsenał spiżowych riffów, ale i podniosłe tremola... Mamy wreszcie też chwile wytchnienia, nadchodzące we wspomnianym już "Inflorescence" czy w minimalistycznym zamknięciu "Black Eyes". Ani jednego chybionego dźwięku. 25 minut piekła rozniecanego przez trzech ludzi przy pomocy najbardziej łatwopalnych środków.

O ile od płyt z podobnej kategorii nie oczekuję zazwyczaj więcej, niż obłędnego tempa i sypiących się seriami riffów (tak jak nie oczekuje, by Anthony Joshua przekwalifikował się z boksera wagi ciężkiej na zawodnika aikido), tak "Trójka" Deszczu odkrywa znacznie więcej odcieni... nie, nie napiszę "czerni", chociaż palce same się do tego składają. Dodać za to należy, że do mocnych punktów płyty należy brzmienie. Wiadomo, Left Hand Sounds to już sprawdzona marka.

Świetne otwarcie nowego roku na scenie DIY, a zarazem kolejny materiał, który można wyprawić w świat, rachując kolejno opadające szczęki. That's what I call punk! ---Sebastian Rerak, soundrive.pl

Super tight, epic and diverse melodic crust from Poland. Deszcz (Polish word for rain) comes pouring down on late-night Poznań streets. This would be a good place to start if you’re looking for something that goes beyond your typical hardcore record.

Following their last year’s beast of an LP, Deszcz unleash a barrage of seven ferocious, dark and desolate compositions that are super tight, daring, and diverse. They easily fall into the melodi-crust category delivering an underlying infusion of melody that makes the music emotional and epic while maintaining the energy of their political hardcore punk nature. Taking the standard for the genre and adding a bit of themselves into the music sets it above the run-of-the-mill Tragedy-influenced bands. You won’t be disappointed. This record has it all—driving metallic riffs, crushing vocals, epic interludes leading to explosive bursts of chaos with occasional blast beats thrown into the mix.

This is one of the great European crust hardcore records for this year that will remain a bit underrated since it hasn’t been released on any hyped label. What’s more to this is the fact that not only the record was self-released by the band, but all the profit you donate for downloading it from Deszcz’s bandcamp page will go to the amazing animal rights organization Otwarte Klatki (Open Cages). If you’re not familiar with what they do, I would recommend watching the movie Klatki and support their great work! ---Mittens XVX, diyconspiracy.net

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back