Jacek Sienkiewicz ‎– Drifting (2015)

01 	Stand Up 	05:46
02 	130 mm 	05:03
03 	230 km 	04:19
04 	Drifting 	09:36
05 	Vagrant Blues 	07:07
06 	No Matter What 	11:03
07 	Mistrz 	05:10
08 	Free Float 	05:14
09 	Sunsetstorm 	09:05
10 	Suppress Your Pressure 	09:01

Już pierwsze przesłuchanie "Drifting" od razu wskazuje, że to starannie przemyślana płyta. Otwiera ją "Stand Up" – bogato zaaranżowana kompozycja łącząca techno i house w lekko minimalowej formule, zmyślnie przerzucająca pomost między obecnymi dokonaniami Jacka, a tym, co tworzył w minionej dekadzie. Wraz z "130mmm" atmosfera się zagęszcza – przede wszystkim przez poszatkowany rytm zanurzony w wibrafonowych dźwiękach rodem z muzyki współczesnej. "230km" to już solidne techno w stylu Roberta Hooda, uderzające twardym bitem i rwanym pochodem basu, wnoszącymi rhodesowe loopy. Tchnienie bardziej klimatycznej muzyki z Detroit przynosi "Drifting" – uwodząc rozjeżdżonymi klawiszami o onirycznym tonie.

Potem rozbrzmiewają trzy najlepsze kompozycje w zestawie. Tym razem Jacek przenosi nas na terytorium epickiego deep techno. "Vagrant Blues" ma zaskakująco nastrojowy charakter – bo mimo galopującego rytmu, jego konstrukcję tworzą ambientowe fale, podszyte jedynie acidowym bulgotaniem. Równie urokliwy klimat ma "No Matter What" – łącząc wyraziste bity z głęboką elektroniką przeplecioną cichymi pohukiwaniami Hammonda w tle. "Mistrz" to kolejny hołd Jacka dla Roberta Hooda – precyzyjnie skonstruowane techno o laboratoryjnym tchnieniu w stylu oldskulowych klasyków z "Minimal Nation".

Na koniec albumu warszawski producent powoli uspokaja nastrój. "Free Float" ma wyjątkowo przestrzenną konstrukcję, wpisując w kontekst klubowego grania brzmienia rodem z kosmische musik. Podobnie wypada "Sunsetstorm" – pulsując w rytm szeleszczących blach, zalewanych kolejnymi falami pastelowych syntezatorów. A na finał – wracamy do początku. "Suppress Your Pleasure" to znów dyskretny ukłon wobec łagodnego połączenia techno i house’u w minimalowej formule, zestawiającego zawiesiste smyczki z muzyki klasycznej z ćwierkającą elektroniką rodem z Detroit.

Dobrze się stało, że Jacek Sienkiewicz poczuł znów zew mocnego techno. Dzięki temu powstała być może najlepsza płyta w jego dotychczasowej karierze. "Drifting" łączy bowiem to, co najlepsze w klubowej i eksperymentalnej elektronice – rytmiczną dyscyplinę, hipnotyczny puls, oryginalną melodykę, niekonwencjonalne aranże i śmiałą produkcję. To dojrzała i przemyślana płyta, nie pozbawiona przy tym efektownej świeżości i naturalnej energii. Pewnie Jacek nie miał takiego zamiaru – ale prezentując "Drifted" przypomina swym młodszym kolegom, kto tu nad Wisłą rządzi na scenie techno. ---Paweł Gzyl, muzyka.onet.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to gett

back