Trubadurzy - Złote przeboje (Platynowa kolekcja) [1999]

01. Przyjedź mamo na przysięgę
02. Kasia
03. Znamy się tylko z widzenia
04. Cóż wiemy o miłości
05. Zapamiętaj smak chwili
06. Po co ja za tobą biegam
07. Zakochali się trubadurzy
08. Nie przynoś mi kwiatów dziewczyno
09. Hej, sobótka, sobótka
10. Twarzą w twarz
11. Będziesz ty
12. Nie ma taty, nie ma mamy
13. Byłaś tu
14. Nigdy więcej nie spotkamy się
15. Dziewczyna i pejzaż
16. Wiklinowa ballada
17. Krajobrazy
18. Wiera, Wiera czarne oczy miałaś
19. Uśmiechajcie się dziewczęta
20. Kochana

Trubadurzy to zespół, który obok Czerwonych Gitar i Skaldów był prawdopodobnie najważniejszym zjawiskiem na polskiej scenie bigbeatowej. Jego korzeni należy doszukiwać się gdzieś pod koniec pierwszej połowy lat 60. ubiegłego wieku. Obecnie, Trubadurzy, to legenda polskiej muzyki rozrywkowej.

Wtedy to w Łodzi, Sławek Kowalewski (tuż po zdaniu egzaminu maturalnego) zaproponował koledze Krzysztofowi Krawczykowi założenie razem formacji. Wkrótce potem, jej skład uzupełnili kolejni znajomi - Marian Lichtman, Jerzy Krzemiński, Bogdan Borkowski oraz wokalistka Sława Mikołajczyk (trzeba jednak dodać, że na przestrzeni lat wielokrotnie ulegał on zmianie, do dzisiaj przewinęło się przez kapelę ponad 10 osób). Mniej więcej w tym samym momencie pojawiła się nazwa - Trubadurzy (byli to średniowieczni śpiewacy wędrowni). Kiedy wszystkie elementy były już gotowe, można było ruszać na podbój krajowych list przebojów. Formacja zadebiutowała na festiwalu w Opolu, zdobywając tam I nagrodę. Kolejnym sporym osiągnięciem, było nagranie piosenki, która posłużyła następnie jako motyw przewodni popularnego w latach 60. serialu telewizyjnego, pod tytułem "Wojna domowa".

Pomimo pewnych sukcesów, pierwszy okres działalności formacji, można jednak określić jako półamatorski. Wszystko zaczęło się zmieniać dopiero w roku 1967, kiedy do kapeli dołączył multiinstrumentalista oraz kompozytor Ryszard Poznakowski (we wcześniejszych latach występował w innej ważnej polskiej formacji - Czerwono-Czarni). To on przez wiele lat był kierownikiem muzycznym Trubadurów. W 1968 roku ukazał się pierwszy longplay grupy, zatytułowany "Krajobrazy", który cieszył się bardzo dobrym przyjęciem. Trafiła na niego między innymi kompozycja "Znamy się tylko z widzenia", która do dzisiaj należy do jednych z największych przebojów lat 60. w Polsce. Kolejny, wydany rok później krążek, pod tytułem "Ej Sobótka, Sobótka" ugruntował tylko mocną już wtedy pozycje zespołu na polskiej estradzie. Muzyka, którą proponowali wtedy panowie była bardzo prosta i oszczędna w środkach, jednak nadrabiała wokalizą czterech męskich głosów - nie można w tym aspekcie nie wspomnieć, że formacja w tamtych latach uchodziła za najlepiej śpiewający zespół w kraju. Trzeba także powiedzieć, że kapela koncertowała z wielkim powodzeniem na terenie całej Polski, pojawiała się między innymi na festiwalach w Sopocie i Opolu, a także występowała za granicą, w takich państwach jak NRD, Związek Radziecki, Bułgaria czy nawet Szwecja.

Wszystko wskazywało na to, że o kondycję zespołu nie należy się obawiać. Niestety, pod koniec 1969 roku szeregi grupy opuścił Poznakowski. Jak już zostało wspomniane wyżej, był on w niej bardzo ważną postacią, dlatego jego odejście postawiło przyszłość formacji pod znakiem zapytania. Zadecydowano nie kończyć działalności, a na jego miejsce zaproszono wokalistkę i pianistkę Halinę Żytkowiak. Nowy skład szybko zaskoczył - nagrana wtedy piosenka "Wiera, wiera czarne oczy miałaś" stała się kolejnym wielkim przebojem. Na następnych longplayach Trubadurzy zachowując dotychczasowy charakterystyczny styl wokalizy, postanowili unowocześnić nieco własne brzmienie. Na wydanych później krążkach "Kochana" i "Zaufaj sercu" wyraźnie odczuć można było zmiany w proponowanej muzyce. W 1972 roku do kapeli powrócił jednak Poznakowski. Wraz z nim przyszły kolejne wielkie hity, jak "Będziesz Ty". Niestety, dobra passa została ponownie przerwana. Tym razem wykruszył się Krawczyk, który zapragnął rozpocząć karierę pod własnym imieniem i nazwiskiem. Jako solista zadebiutował już w 1974 płytą "Byłaś mi nadzieją". W niedalekiej przyszłości przełożyło się to na zakończenie działalności przez legendarny już dzisiaj zespół. --- muzyka.wp.pl

The most successful vocal big-beat band in Poland in late-60s. Jerzy Krzemiński (guitar, vocals), Slawomir Kowalewski (bass, vocals), Krzysztof Krawczyk (guitar, vocals) and Marian Lichtman (drums, vocals) first met in 1964. In the beginning were mostly a live backing band for other artists. Toured Poland with German band The Lords. Gained wider attention via appearance at The National song festival in 1966 with singer Slawa Mikolajczyk. Released first EP same year. Krawczyk and Lichtman left in early 1967. In came Marta Martelinska (vocals), Bogdan Borkowski (guitar) and Aleksander Kawecki (drums). Unfortunately, band's story nearly ended in autumn of 1967 with departure of Krzeminski, Borkowski and Kawecki. However, Kowalewski regrouped with Krawczyk and Lichtman, and, with addition of Ryszard Poznakowski, band's future principal composer, saved Trubadurzy from disbanding.

Reformed band began touring heavily building a completely new repertoire that eventually led them to the string of chart-topping singles in late-1967 and early-1968. Przyjedz mamo na przysiege song was big success at the national song festival in Opole.

Trubadurzy weren't good enough musicians to create a sophisticated record. Instead, they stoke on their outstanding vocal harmonies and eventually made it big with pure musicianship without any publicity or image hype. Their songs, mostly penned by Poznakowski, were based on Polish and Russian folklore. Use of Russian musical traditions made them ‘the most Russian of all Polish bands'.

Recorded their debut album within one day of February the 3rd, 1968, as a four-piece: Poznakowski (keyboards, vocals), Krawczyk (guitar, vocals), Kowalewski (bass, vocals) and Lichtman (drums, vocals). This album, as well as the next, certainly belong to their finest musical achievements.

Having completed a two-month tour of USSR and Mongolia (!) in late 1969, Trubadurzy parted company with Poznakowski and brought in female singer Halina Zytkowiak instead. This line-up released two LPs, both being admirable in some ways, but undoubtedly weaker than first two.

Toured Czechoslovakia, Eastern Germany, Bulgaria, USSR and Belgium in 1970-72. Appeared at The National song festival in June 1972, again with Poznakowski, to present Bedziesz ty ('You Will') – their last big hit. Summer of 1972 brought further personnel change with departure of Zytkowiak and Krawczyk. In came Maria Gluchowska (vocals, ex. ABC) and Janusz Hryniewicz (guitar). The latter left for an early version of SBB band shortly after. New drummer Jan Izbinski (ex. Breakout) came in 1974.

Trubadurzy were presented a Gold LP for their second album in late 1974. Zytkowiak, Krawczyk and Pozniakowski guested at the special concert celebrating the event, but generally band's days ended.

Kowalewski, Zytkowiak and Krawczyk resurrected the band in 1976 with addition of Zbigniew Dziubinski (guitar), Bogdan Gorbaczynski (bass), Jan Slotkowicz (drums) and T. Rostkowski (keyboards). Recorded a surprisingly fresh and diverse album Znowu razem ('Together Again'), though a sad commercial failure.

Kowalewski, Poznakowski, Lichtman and Piotr Kuzniak (guitar, vocals) resurrected Trubadurzy once again in 1994 for occasional gigging across the homeland. ---last.fm

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto global.files workupload

back