Antoni Muracki ‎– Za Blisko Stoisz (2010)

1 	Nawiedzony Antoni 	
2 	Portret V 	
3 	Za Blisko Stoisz 	
4 	Piosenka O Małym Kraju 	
5 	Pejzaż Z Piosenką 	
6 	Mój Gibalak 	
7 	Całe Życie, Moja Droga 	
8 	W Popękane Wiatrem Żyto 	
9 	A Ja Cię Kocham Tyle Lat 	
10 	Nasze Kobiety 	
11 	Pochwałą Monogamii 	
12 	Kulturka 	
13 	Mój Święty Antoni

Antoni Muracki - guitar, vocals
Krzysztof Jaszczak - piano
Robert Kuśmierski - accordion
Marcin Fidos - bass
Paweł Pietrzak - drums
Paweł Gusman - saxophones
Robert Murakowski - trumpet
Piotr Tutka - guitars, bass, percussion

Po liryczno – publicystycznym „Świecie do składania” i, mającym już dziś status platynowej płyty, a wymyślonej, w dużej mierze przetłumaczonej z czeskiego przez siebie i wykonanej wespół z kolegami, prezentacji na polskim rynku muzycznym dorobku czeskiego barda pieśniarza i poety Jaromira Nohavicy (CD „Świat według Nohavicy), mamy nareszcie nową płytę Antoniego Murackiego. Tym razem warszawski artysta zdecydował się, według mnie, nieco zaryzykować emocjonalnie i 13 zamieszczonych tu utworów opatrzył tytułem, swoistym wyzwaniem dla Niego i najbliższych Mu osób. Rzecz nazwał, mianowicie, „Za blisko stoisz”.

Płyta jest, jakoś tam, podobna do dotychczasowych, a równocześnie zupełnie inna. Podobna, bo pisana z tej samej, charakterystycznej dla ludzkiej wrażliwości Murackiego, perspektywy. Podobna, bo sięgająca – od czasu do czasu – po dobrze znane koneserom Jego twórczości klimaty i utwory, takie jak na przykład „Piosenka o małym kraju”. Zupełnie zaś inna, bo odwołująca się do doświadczeń zupełnie już dojrzałego mężczyzny, jak choćby w znakomitym utworze „Już kocham Cię tyle lat”.

„Za blisko stoisz” uderza aktualnością i świeżością także poprzez tekst „Kulturka”. To odważny poetycko – obywatelski komentarz do sytuacji w mediach. Połączona z niebłahym intelektem bezkompromisowość, a jednocześnie ostrość wypowiadanych, przez Antoniego, ocen w tej kwestii, bawi i zarazem porusza. Ponad wszelką wątpliwość zmusza do, często gorzkich, refleksji. A czyni to, niezmiennie, w najlepszym słowno – muzycznym gatunku. Nad całą płytą unosi się poezja w eterycznym duchu Pana A.M.

Ci, którzy znają koncertowy i dyskograficzny dorobek Antoniego Murackiego, będą z pewnością tej płyty pożądać. Ci, którzy, o zgrozo!, nie wiedzą jeszcze o kim i o czym mówię, a mają, choćby najmniejsze, aspiracje do grona wrażliwych intelektualistów, bądź intelektualnych wrażliwców, powinni, czym prędzej, nadrobić zaległości.

Ja osobiście, niezależnie od tego, do której z wymienionych kategorii próbuję siebie zaliczyć, ostatnio słucham tego krążka, w całości, od rana do wieczora. A o piosence, „Nasze kobiety” nie wspomniałam dotąd tylko dlatego, że trochę, ale tylko ciut, nie wypada. Bo – w pewnych aspektach – odbieram ją bardzo prywatnie, również w relacjach z tym konkretnym wykonawcą. ---Ewa Karbowska, muracki.pl

download (mp3 @VBR kbs):

yandex mediafire uloz.to cloudmailru gett

back