Michaj Burano – Największe przeboje (1992)

01. Lucille (feat. "Czerwono - Czarni")
02. Sorrento (feat. "Czerwono - Czarni")
03. Let's Twist Again (feat. "Czerwono - Czarni")
04. Wezmę w drogę złoty księżyc (feat. "Czerwono - Czarni")
05. Oczy czarne (feat. "Czerwono - Czarni")
06. Madame, Madame (feat. "Czerwono - Czarni")
07. Pieśń Orfeusza (feat. "Czerwono - Czarni")
08. Syg, Sygedyr (feat. "Niebiesko - Czarni")
09. Patrina (feat. "Niebiesko - Czarni")
10. Ja po tobie nie płaczę (feat. "Niebiesko - Czarni")
11. Sluchajcie, dziewczęta (feat. "Niebiesko - Czarni")
12. Jeden taniec dla mnie (feat. "Niebiesko - Czarni")
13. Nie opuszczaj mnie (feat. "Niebiesko - Czarni")
14. Dom wschodzącego słońca (feat. "Niebiesko - Czarni")
15. Zostały mi tylko twoje listy (feat. "Niebiesko - Czarni")
16. Nuna (feat. "Niebiesko - Czarni")
17. Smutny świat (feat. "Niebiesko - Czarni")
18. Moje sny (feat. "Leske Rom")
19. Całe niebo w ogniu (feat "Leske Rom")
20. Lucille (live)

Piosenkarz, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów, aktor. Pochodzi z cygańskiego szczepu Lowari. W 1952 r. przyjechał do Polski i zamieszkał w Lublinie. Po raz pierwszy wystąpił publicznie w 1952 r. z Zespołem Pieśni i Tańca Cyganów Mołdawskich. W maju 1959 r. – pod pseudonimem Michaj Burano, nadanym mu przez Walicki_Franciszek – zadebiutował jako wokalista pierwszego polskiego zespołu rockandrollowego Rhythm & Blues. W latach 1960–1963 był solistą zespołu Czerwono-Czarni, z którym zyskał ogólnopolską popularność. Międzynarodową karierę rozpoczął w 1963 r. z grupą Niebiesko-Czarni, z którą współpracował do 1966 r.

W 1964 r. nagrał SP w Paryżu dla firmy Decca, a w listopadzie 1966 r. wziął udział w Festival International des Variétés et Music-Halls w Rennes (Francja). Zdobył tam Prix de l’Union de Commerce, L’Oscar du Festival i Prix d’Honneur du Festival. Otrzymał też propozycję nagrań radiowych i występów w TV. Wkrótce, jako Steve Luca, podpisał pięcioletni kontrakt z wytwórnią RCA. Koncertował z gwiazdami francuskiej piosenki, m.in. z Mireille Mathieu i Gilbertem Bécaud.

W 1968 r. powrócił do Polski. Założył pierwszy własny zespół Burano and Leske Rom (Burano i Jego Cyganie), z którym dokonał nagrań archiwalnych dla radiowego Studia Rytm i dał kilka koncertów w kraju. Po kilku miesiącach rozwiązał zespół i wyjechał z Polski. Od tamtej pory mieszka za granicą.

Początkowo przebywał we Francji, potem w USA. Na początku 1969 r., pod pseudonimem John Mike Arlow, podbił francuską publiczność piosenką pt. My Sweet Angel. Następne nagrania i wydawane płyty umocniły jego pozycję na międzynarodowej scenie piosenki. W 1970 r. śpiewał na MIDEM w Cannes. Dwa lata później zdobył II nagrodę na Festiwalu Piosenki w Tokio, wyprzedzając m.in. Julio Iglesiasa i Richarda Springfielda. W 1974 r. utworzył we Włoszech zespół Burano and His Gypsy Caravan, z którym koncertował w Europie.

W 1976 r. osiadł w Los Angeles, gdzie mieszka do dziś. Nawiązał współpracę z tamtejszymi autorami tekstów, m.in. z Patrycją Forrest i Barrym Masonem. Komponował piosenki, muzykę filmową, koncertował w krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu, Afryki i obu Ameryk.

W 1978 r. rozpoczął w Warszawie zdjęcia do filmu biograficznego dla TVP, którego do dziś nie ukończono. Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 5 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). W 1986 r. wziął udział w Old Rock Meeting w Sopocie, na którym wystąpił ze swoim polsko-szwedzkim zespołem John Mike Arlow Group. Nagrania z tej imprezy ukazały się na LP Old Rock Meeting A.D. 1986, vol. 1-5 oraz LP Czy nas jeszcze pamiętasz, vol. 1-2. W 1992 r. ukazał się CD Michaj Burano: Największe przeboje, przypominający jego repertuar śpiewany z Czerwono-Czarnymi, Niebiesko-Czarnymi oraz zespołami Burano and Leske Rom i John Mike Arlow Group. ---bibliotekapiosenki.pl

download (mp3 @192 kbs):

oboom yandex 4shared mega mediafire zalivalka cloudmailru uplea

back