Brathanki – Patataj (2001)

01. A on tak całował, tak całował mnie
02. W kinie, w Lublinie - kochaj mnie
03. Dzyń, dzyń, dzyń - kołysanka dla Jacusia
04. Let's Make the Water Turn Black
05. Hej góry, hej góry
06. W lesie co jest blisko sadu
07. Widać jak być z nami miało					play
08. Życie to nie mieć lecz być
09. Baltower hadova
10. To są ręce, to dziewczęce biodra
11. Za wielkim morzem ty
12. Moje uda, moje oczy, moje łzy
13. Polka kazek								play
14. Rejtelmek
15. Wszak być może znacznie gorzej

Muzycy:
    Halina Młynkowa – śpiew
    Janusz Mus – akordeon, puzon, śpiew
    Stefan Błaszczyński – flety
    Adam Prucnal – skrzypce, instrumenty klawiszowe
    Jacek Królik – gitary
    Grzegorz Piętak – gitara basowa
    Piotr Królik – perkusja

Zespołu Brathanki chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Ubiegłoroczny debiut grupy, longplay "Ano!", odniósł bardzo duży sukces. Chyba każdy artysta życzyłby sobie takiego wejścia na rynek.

Zdobyta popularność okazała się jak najbardziej zasłużona, bo na tej płycie próżno szukać słabych kompozycji czy nawet momentów mniej pomysłowych. Cień na kapelę rzuciła jedynie sprawa z autorstwem muzyki niektórych tematów. Okazało się, że bez problemu można rozpoznać autorów kilku melodii. Krakowianie doszli do porozumienia i ugody z węgierskim twórcą. Na albumie "Patataj" wszystko zostało już podpisane jak należy. Dwa utwory wykonał nawet właśnie Ferenc Sabö.

Drugi krążek w powszechnej opinii uznawany jest za najtrudniejszy materiał w dyskografii każdego wykonawcy. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że staje on przed obowiązkiem napisania nowego repertuaru (najlepsze piosenki umieścił przecież na debiucie), lecz niekiedy trudnością jest już znalezienie wolnej chwili na jego wymyślenie i zrealizowanie. Nie wiem, czy w przypadku Brathanków wynikało to z tempa pracy, ale nowa propozycja formacji w niewielkim stopniu przypomina pierwsze dzieło ("Życie to nie mieć lecz być", "Za wielkim morzem ty"). Przede wszystkim na "Patataj" jest mniej ludowości. Muzycy - chyba mając świadomość mijającej mody - postanowili pójść w stronę bardziej konwencjonalnej budowy i brzmienia nagrań ("Hej góry, hej góry", "To są ręce, to dziewczęce biodra"). Niestety, zmniejszyło to przebojowość zespołu. Brakuje chwytliwych do zanucenia refrenów (wyjątek - "W kinie, w Lublinie - kochaj mnie"). Oczywiście, ze względu na instrumentarium, jak puzon, akordeon, czy skrzypce, wciąż istnieje związek z folkiem ("W lesie co jest blisko sadu").

Dla niektórych słuchaczy zaskakująca może być muzyka, ale autor tekstów - Zbigniew Książek - trwa przy swoim. Jego rozważania dotyczą głównie miłości. Namawia do śmiałego i częstego powtarzania uczuciowych wyznań ("W kinie, w Lublinie - kochaj mnie"). Jak zwykle, trudne są chwile rozstania ("Za wielkim morzem ty") i dopiero po czasie poznajemy właściwą wartość drugiej osoby ("Widać tak być z nami miało"). Pomocą mogą być niebiosa, które ukoją nasz smutek i zasieją nadzieję ("Hej góry, hej góry").

Brathanki wciąż grają i tworzą. Robią, co chcą i czują najlepiej. Tylko, czy na pewno takie są oczekiwania ich fanów? ---Krzyk, muzyka.onet.pl

download: uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back